Diaconie al doende | Kijken met de ogen van God

Diaconaal predikant Fred van Helden loopt pionierend door Delft. Hij zoekt waar mensen hulp nodig hebben en waar kerken en maatschappelijke organisaties hulp bieden. Hij probeert bruggen te leggen om samen de stad van dienst te zijn. Hij vertelt over zijn overwegingen over wat hij op zijn pad tegenkomt.

‘Delft is net een tuin met bloemen. Rondlopend in de stad ontdek ik telkens weer nieuwe bloemen, nieuw initiatief, zoals een ontmoetingsplek of een hulporganisatie. Aan de andere kant leer ik dat er veel te doen is. Er zijn mensen genoeg die gebukt gaan onder zorgen. Als er aan het eind van hun geld nog een stukje maand over is. Als ze kampen met ziekte, eenzaamheid, op de vlucht zijn. Er is genoeg te oogsten.’

Verbinden op elk niveau
‘Ik probeer met de ogen van God naar de mensen te kijken. Met liefde voor mensen. Als beeld van God mogen wij een goed bewaarder zijn van de schepping en voor onze naaste een goede buur. Speciaal voor hen, die in de knel zitten en niet gezien worden. Jezus is het voorbeeld. Hij was een verbinder. Hij verbond wie gewond was, zocht hen die verdwaald zijn, of verstrikt. Jezus verbindt op verschillend niveau. Hij vindt ook hen die erbuiten liggen. En hij verbindt hun leven met Gods verhaal. Hij heelt hen en geeft hoop,
zicht op een toekomst, een nieuw leven in de gemeenschap. Hij laat ze horen dat Gods rijk voor hen nabij is. Hij geeft ze kracht om op te staan.

Hand, voet en hart
‘Daar zit voor mij ook de drijfveer. Diaconie is voor mij veel meer dan verwijzen. Diaconie is mensen zien en een relatie aangaan. En dat is hard nodig in onze samenleving. We zijn zo individueel geworden. In Delft staan torens van Babel waar mensen elkaar letterlijk niet verstaan. En je wordt geacht alles zelf te doen. Bij elke instantie krijg je een afgemeten tijd voor een deel van je vragen. Ik wil de gemeenschap terug in de stad, wijk, en kerk. Dat je elkaar ziet en voor elkaar een hand, een voet, een hart bent!’

Goud in handen
‘Als kerken kunnen we hier veel in betekenen. We hebben goud in handen. Wij hebben tijd, meer dan de 20-30 minuten die men bij instanties krijgt. Wij kijken naar heel de mens, niet naar één aspect. Wij weten van butsen en falen. We beschouwen ons allemaal als zondig, als mensen met fouten en tekortkomingen. Maar we weten ook van vergeving en dat we opnieuw mogen beginnen. Wij weten van een gemeenschap. Je bent niet alleen. Je mag erbij horen. Je mag schuilen en opademen.’

Een agenda met ontmoetingsplekken, koffieochtenden en maaltijden in de kerken is te vinden op de website van CityKerk www.citykerk-delft.nl